Struktura i funkcja czasu cz.1

.

.

Kochani Wznoszący się, jesteśmy Arkturianami i przybywamy do was w tej chwili TERAZ, aby udzielić wam informacji o strukturze i funkcji czasu.  Jak dobrze wiecie, czas jest iluzją trzeciego i czwartego wymiaru.

Część 1:  Struktura czasu

Struktura czasu jest taka, że fotony ustawiają się zgodnie z oddzielonymi liniami matrycy trzeciego lub czwartego wymiaru i podróżują wzdłuż nich.  Te linie Matrycy są proste i wchodzą w relacje z innymi prostymi liniami matrycy pod kątem 90, 120 i 180 stopni.

Oddzielna matryca stanowi formę i strukturę, na której bezpostaciowe fotony mogą mieć wpływ na światło świadomości (Foton – kwant promieniowania elektromagnetycznego, uznawany za cząstkę z zerową masą spoczynkową i ładunkiem, całkowitym spinem oraz energią równą iloczynowi stałej Plancka i częstotliwości promieniowania).

A zatem matryca reprezentuje formę rzeczywistości, zaś fotony są energią elektromagmnetyczną, życiem, które przylega do linii matrycy i wzdłuż nich się porusza. Różne częstotliwości fotonów przylegają do różnych form matrycy (Częstotliwość – liczba pełnych cykli okresowego procesu wydarzająca się w jednostce czasu).

Kombinacja formy matrycy i częstotliwości fotonów, które przylegają do tej matrycy, stwarza rezonans tej rzeczywistości. Na przykład matryca 3D ma wiele punktów przecięcia pod kątem 90 stopni, czym trudno jest manewrować. Ta forma przyciąga wolniej obracające się fotony, które rezonują z częstotliwością trzeciego wymiaru. Z drugiej strony matryca 4D ma więcej punktów przecięcia pod kątem 120 stopni, co stwarza mniej oporu i przyciąga szybciej wirujące fotony czwartego wymiaru.

Matryca przejściowa pomiędzy czwartym a piątym wymiarem, nazywana często „Wielką Pustką”, ma wiele punktów przecięcia pod kątem 180 stopni. Kiedy zdarza się kolizja fotonów zmierzających z przeciwnych kierunków, powstające w wyniku tego pole energii może przeobrazić fotony czwartego wymiaru w fotony piątego wymiaru, kładąc kres biegunowości „oddzielenie kontra jedność”.

Piąty wymiar i kolejne nie są ograniczone czasem.  Rzeczywistość piątego wymiaru jest oparta na Jedności z TERAŹNIEJSZOŚCIĄ JEDNI {unity with the now of the one}.   Stąd każda osoba, miejsce, sytuacja i rzecz są postrzegane jako przejaw waszej JAŹNI.  Dlatego wszelkie interakcje doświadczane są bezpośrednio w kierunkach tworzących kąt 180 stopni.

Jeśli rezonujecie z rzeczywistością piątego wymiaru, wiecie, że to WY jesteście twórcami swojej rzeczywistości. Dlatego wszystko, co pojawia się przed wami, jest waszym dziełem. Ponadto, będąc przejawem życia w piątym wymiarze, świadomie doświadczacie swej rzeczywistości naokoło siebie (czyli w obrębie 360 stopni). Dlatego nie musicie obracać głowy, żeby zobaczyć zbliżające się pola energii, gdyż otwarte jest wasze Trzecie Oko, które ogarnia wszystkie kierunki.

Stworzenie czasu

Czas stwarzany jest przez odrębne sekwencje linii, które spotykają się pod pewnymi kątami. Ponieważ są to odrębne linie matrycy, fotony są dostrojone tak, aby pozostać oddzielone w takim stopniu, jak linie energii, po których się one poruszają.

Oddzielne linie pobudzają indywidualność i rywalizację w przeciwieństwie do jedności i współpracy wyższych światów. Aktywność w tej strukturze rzeczywistości jest spowolniona na tyle, by wytworzyć policzalny „czas” trzeciego i czwartego wymiaru. Poza tym układ przecinających się linii jeszcze bardziej spowalnia częstotliwość fotonów, które poruszają się w tych matrycach.

Ci, którzy znają astrologię, wiedzą, że stopniowe zlewanie się linii pod kątem 120 stopni powoduje mniej opóźnień niż ich przecięcie się pod kątem 90 stopni. Z powodu oporu połączenie pod kątem 90 stopni jest dość energiczne z powodu bezpośredniego nałożenia się na siebie różnych strumieni pól elektromagnetycznych.

Przecięcie pod kątem 120 stopni

Kiedy połączenie się linii matrycy jest stopniowe, jak ma to miejsce w przypadku kąta 120 stopni, fotony mogą się przygotować na nowe zbliżające się wzorce energii, a to stwarza słabsze doznanie upływającego czasu, gdyż jest w tym mniej tarcia. Wszelkie tarcie, takie jak stres, opór i rywalizacja, powodują spowolnienie aktywności, podobnie do hamulców, spowalniających prędkość samochodu.

Chcielibyśmy teraz porozumieć się z wami w naszym języku wyobrażeniowym, gdyż „jeden obraz wart jest tysiąc słów”. Jedziecie autostradą i jest na niej wielki ruch. Jednak na znaku z mrugającymi światłami jest napisane: „Droga zamknięta, wjedźcie na lewy pas”. Możecie stopniowo włączyć się w ruch na lewym pasie i trochę „czasu” wtedy zniknie.

Przecięcie pod kątem 90 stopni

Kiedy pojawia się kąt 90 stopni, strumień energii zostaje czasowo zaburzony. Podobne jest to do zaburzenia ruchu linii poruszających się mrówek poprzez wodzenie patykiem przez ich szeregi. Mrówki przez jaki czas są zdezorientowane i chodzą w kółko w przypadkowy sposób. Zatem ponowne stworzenie spójnej grupy zabiera im jakiś „czas”.

Kiedy jakiś wzór energii wchodzi w waszą rzeczywistość pod kątem 90 stopni, powszechne jest poczucie dezorientacji i zaburzenie jasnego postrzegania. Energia, która pojawia się pod kątem 90 stopni, może być bardzo blisko was, zanim sobie uświadomicie, że wchodzi ona w wasz strumień. Konsternacja stąd pochodząca wywołuje zatrzymanie ruchu naprzód.

W tym przypadku podróżujecie wzdłuż jakiejś drogi i całkiem BEZ ostrzeżenia szybko zbliża się do was samochód pod kątem 90 stopni. Wciskacie hamulce, aby uniknąć kolizji, albo może próbujecie go ominąć, co spowoduje napływ adrenaliny do waszego ciała. W obu przypadkach wasza świadomość przełącza się na tryb „walki lub ucieczki” niższego trzeciego wymiaru.

Przecięcie pod kątem 180 stopni

Przecięcie się pól energii pod kątem 180 stopni stwarza dwie linie, celujące w siebie z przeciwnych kierunków. To zderzenie czołowe opozycyjnych wzorców energii stwarza moc przeobrażenia z trzeciego i czwartego wymiaru w piąty. Na początku to zderzenie może być dość katastrofalne, gdyż oba strumienie zostają w dużym stopniu zaburzone i czasami zniszczone.

Z drugiej strony ten, który przetrwa to spotkanie, doświadczy zatrzymania czasu. To właśnie wzorce energii, które poruszają się w dwóch różnych kierunkach i umożliwiają splatanie się tych energii*, pozwalają na zatrzymanie czasu. Splatanie się form reprezentuje współpracę i świadomość jedności. Siła tego połączonego działania pobudza częstotliwość pól energii  elektromagnetycznej i kieruje je w piąty wymiar bezczasowości.

Wyobrażeniem tej interakcji jest współpraca, która się pojawia przy kolizji wielu samochodów. Niektórzy ludzie mogą być ranni, ale kto tylko może, wysiada z samochodu, aby pomóc tym, którzy tej pomocy potrzebują.  Niektórzy uczestnicy tego zdarzeniu uczą się ufać, że inni o nich dbają, zaś ci, którzy udzielają pomocy, uczą się wchodzić w kontakt w ludźmi w potrzebie, nawet tymi, których nie znają.

Przeciwieństwa i biegunowości

Gdyby przeciwieństwa, takie jak wschód i zachód słońca, miały się stopić, w jaki sposób określalibyście czas? Przeciwieństwa, skraje biegunowości, są niezbędne, by utrzymać iluzję trójwymiarowego czasu. Słońce, symbol męskości, włada dniem, a Księżyc, symbol kobiecości, włada nocą.

Choć Księżyc często może być widziany w ciągu dnia, niewiele osób dostrzega, że trójwymiar rządzony jest przez przeciwieństwa. W niektórych państwach nawet czas 3D jest oparty na przeciwieństwach, gdyż te same liczby od 1 do 12 odnoszą się zarówno do dnia, jak i do nocy.

Księżyc określał kiedyś ruch czasu. Jednak kiedy społeczeństwo patriarchalne przejęło władzę, czas zaczął być liczony za pomocą ruchu Słońca. Dlatego cykl dnia jest mierzony od 12 w nocy w ruchu naprzód ku „przyszłości”, którą stanowi 12 w południe.

Gdyby czas równocześnie poruszał się wstecz, wtedy 12 w nocy i 12 w południe zderzyłyby się. Jaki byłby wtedy „czas”? W tym przypadku dzień i noc byłyby tym samym czasem.

Wasz trójwymiarowy sposób myślenia nie mógłby rozwiązać takiego dylematu. Z tego powodu musielibyście zmienić sposób myślenia i postrzegania waszej rzeczywistości. W jaki sposób przeciwieństwa mogą się spotkać? Czas bardzo się starał, aby utrzymać je oddzielnie.

Jedynym sposobem, by uwolnić się od swego uzależnienia od zachodzącego w 3D oddzielenia, które stwarza czas 3D, jest zmiana sposobu myślenia. Przez całe swoje życie w rzeczywistości trzeciego i czwartego wymiaru uczono was myśleć w kategoriach przeciwstawnych skrajności, a niewiele uwagi zwracać na to, co jest pomiędzy.

Co by się jednak wydarzyło, gdyby te skrajności miały się połączyć? Co by się stało z tym, co znajdowało się pomiędzy biegunami polaryzacji? Jeśli nie ma biegunowości, nie istnieje 12 w nocy i 12 w południe, a to „pomiędzy”, czyli 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 i 11, pomieściłoby się w TERAZ.

W tym punkcie wasze trójwymiarowe myślenie, oparte na odrębnych słowach, ustawionych w rządku w oddzielnych liniach myśli, zbiegłoby się wzajemnie jako wiele myśli wpływających na siebie w jednym TERAZ. Innymi słowy czas trzeciego i czwartego wymiaru zostałby przetransformowany w TERAZ piątego wymiaru.

Czy widzicie, w jaki sposób istnienie czasu jest kluczowe dla stworzenia biegunowej rzeczywistości? Dlatego jedną z funkcji czasu stanowi wywoływanie rezonansu niższej częstotliwości w rzeczywistości fizycznej.

Przekazała Suzanne Lie, 11 września 2012
http://suzanneliephd.blogspot.com/2012/09/v-behaviorurldefaultvmlo_11.html

Przetłumaczyła wika

* Podstawową energetyczną strukturę człowieka (i nie tylko człowieka) stanowią dwa strumienie energii: niebo-ziemia i ziemia-niebo, które nieustannie przenikają się nawzajem. Z tego wniosek, że da się to zrobić w przyjemniejszy sposób, niż na powyższym obrazku:) {przyp.tłum}

A skoro jesteśmy przy astrologii, chciałabym jeszcze powiadomić Was, że dziś pomiędzy 9:14 a 19:54 ma miejsce potężny układ zwany półkrzyżem, tzn co 90 stopni ułożone są Słońce, Pluton i Uran (w tych godzinach przypada szczyt tego wpływu, ale czuć go już od co najmniej dwóch dni).  Energetycznie jest to bardzo podobny układ do tego, jaki miał miejsce 29 czerwca (pisałam o tym w komentarzach), tzn wzmacnia on wolę i pragnienie głębokiej przemiany, a przy okazji pobudza tzw kompleks władzy albo kompleks ofiary (bo to są dwie strony medalu;).  Podstawową sprawą jest ześrodkowanie się i przyjęcie odpowiedzialności za swe działania, a przede wszystkim za swą osobistą moc (jak ktoś to zrobi, to może przy tym układzie dokonywać cudów).  Układ ten wzmocniony jest jeszcze w niedzielę pełnią Księżyca, który ustawi się naprzeciwko Słońca, a w złączeniu z Uranem. Wszystkie te ciała niebieskie są w tzw znakach kardynalnych, a więc nakierowanych na działanie i inicjowanie przedsięwzięć.  Moc intencji jest oczywiście wyjątkowo wzmocniona.